Hindistan'ın yeşil kredi planının çalışması için güçlü düzenlemelere ihtiyacı var

Hindistan Çevre, Orman ve İklim Değişikliği Bakanlığı (MoEFCC), sürdürülebilirliği ve çevre korumayı teşvik etmeyi amaçlayan Yeşil Kredi Programı (GCP) olarak bilinen iddialı bir teklif ortaya koydu. Bu programın özü, gönüllü çevresel müdahaleler üstlendikleri için bireyleri, kuruluşları ve endüstrileri ödüllendirmek etrafında şekillenecek. "Yeşil krediler" olarak adlandırılan bu müdahaleler, ağaç dikme, su tasarrufu, atık su arıtma, sürdürülebilir tarım uygulamaları, atık yönetimi, hava kirliliğini azaltma da dahil olmak üzere çok çeşitli faaliyetleri kapsayacak.  

‍

GCP'nin arkasındaki konsept, kazanılan yeşil kredilerin yerel bir platformda alınıp satılabileceği ve kuruluşların çevresel refaha yaptıkları katkılardan para kazanmalarına olanak tanıyan bir piyasa mekanizması oluşturmak. Hindistan hükümeti, bu potansiyel ekonomik teşvikten yararlanarak bir "Çevre için Yaşam Tarzı (Yaşam Hareketi)"ni güçlendirmeyi ve ülke genelinde sağlıklı, sürdürülebilir yaşam uygulamalarını teşvik etmeyi umuyor.

‍

Ancak çevre uzmanları böyle bir programın uygulanması ve düzenlenmesi konusundaki kaygılarını dile getiriyorlar. GCP kapsamında yer alan çeşitli çevresel faaliyetler için standartlaştırılmış bir ölçüm biriminin olmaması önemli bir zorluk teşkil ediyor. Fiyatlandırma için salınan her bir ton karbon için standart bir birimin kullanıldığı karbon piyasalarının aksine, GCP, farklı faaliyetlerden elde edilen faydaları ölçmek için birleşik bir metrikten yoksun. Bu, çeşitli yeşil kredilerin değerinin nasıl belirleneceği ve bunların etkili bir şekilde karşılaştırılıp alınıp satılamayacağı konusunda soruları gündeme getiriyor.

‍

Ayrıca, farklı ekosistemler ve kirlilik alanlarındaki çeşitli müdahalelerin çevresel etkilerinin izlenmesi ve doğrulanması karmaşık ve manipülasyona açık olabilir. Uzmanlar, sıkı gözetim ve teknik destek olmaksızın GCP'nin, kuruluşların faaliyetlerini gerçekte olduğundan daha çevre dostu olarak yanlış bir şekilde sundukları yanıltıcı bir uygulama olan "yeşil badana"yakapı açabileceğinden korkuyorlar. Ek olarak, aynı çevresel yararın birden fazla sayıldığı çifte sayım olasılığı, programın bütünlüğü için bir risk oluşturuyor.

‍

GCP'nin güvenilirliğini ve etkililiğini sağlamak için uzmanlar, faaliyete özgü uzmanlardan oluşan sağlam bir bilimsel komiteye duyulan ihtiyacı vurguluyor. Bu komite, yeşil krediler almak için katı gereklilikler belirlemekten ve bu kredilerin çevresel refaha somut ve ek katkıları temsil etmesini sağlamaktan sorumlu olacaklar.

‍

Hindistan Ormancılık Araştırma ve Eğitim Konseyi (ICFRE), GCP'nin uygulanmasından sorumlu idari organ olmakla birlikte operasyonel uygulamadan çok araştırma ve kapasite geliştirmeye odaklanan bir kuruluştur. Bu yetkilere ek olarak, yeşil krediler vermek ve bu kredilerin ticaretini izlemek için bir kayıt tutmakla görevlendirilecek.

‍

ICFRE'ye rehberlik etmek ve uygun şekilde uygulanmasını sağlamak için bir Yönlendirme Komitesi kurulacak. Bu komite, uygulama ve doğrulama için yönergeler oluşturacak, programa dahil edilecek sektörleri tavsiye edecek ve ilerlemesini denetleyecek. Şeffaflığı ve hesap verebilirliği sürdürmek için merkezi hükümet, sistemi periyodik olarak denetlemek üzere denetçiler de atayabilir.

‍

GCP'nin potansiyeline rağmen, Hindistan'ın çevresel girişimler için pazar mekanizmalarıyla ilgili geçmiş deneyimi kafa karışıklığına sebep oluyor. Örneğin, karbon yoğun endüstriler için enerji tüketimini azaltmayı amaçlayan Perform Achieve and Trade Scheme (PAT), uyum ve uygulama konusunda zorluklarla karşılaştı. Benzer şekilde, Renewable Energy Certificate (REC) programı, arz fazlası ve düşük gönüllü katılım sorunlarıyla karşılaştı.

‍

Bu emsaller göz önüne alındığında, GCP'deki potansiyel tuzakları ve belirsizlikleri dikkatli bir şekilde ele almak çok önemli hale geliyor. Karışık atıkları işleyen ve daha yüksek emisyonlara yol açan atıktan enerjiye dönüşüm tesisleri gibi belirli faaliyetlerin gerçek faydalarının ölçülmesi, dikkatli bir değerlendirme gerektiriyor. Ayrıca, yeşil kredilerin likiditesi ve piyasada alınıp satılabilirliği, sistemdeki herhangi bir kesinti veya suiistimali önlemek için açık kural ve düzenlemelere ihtiyaç duyuyor.

‍

Ayrıca, teklif taslağı yeşil kredilerle ilgili hileli uygulamaların sonuçlarını açıkça ele alamıyor. Manipülasyon veya yanlış beyandan suçlu bulunanlar için katı bir ceza sistemi uygulamak, programın bütünlüğünü korumak için çok önemli.

‍

Diğer bir karmaşıklık alanı, GCP'nin Orman Koruma Kuralları kapsamında Accredited Compensatory Afforestation (ACA) planı ile önerilen bağlantısında yatmaktadır. Verilerin uzlaştırılması ve farklı yasalarla yönetilen bu iki program arasında izleme, lojistik zorluklar ve mükerrer sayım riskleri ortaya çıkarabilir.

‍

Hindistan, G20 Başkanlığı'na ev sahipliği yaptığı ve yerine getirmesi gereken uluslararası iklim taahhütleri olduğu için, GCP, ülkenin 2070 yılına kadar net sıfır emisyon elde etmeye olan bağlılığını göstermede ek bir önem kazanıyor. 

Sonuç olarak, Yeşil Kredi Programı, Hindistan'da sürdürülebilirliği ve çevre korumayı teşvik etmenin bir yolu olarak umut vaat ediyor. Ancak bu potansiyelin gerçekleştirilmesi, titiz planlama, teknik destek, titiz izleme ve şeffaf ve güvenilir bir piyasa mekanizmasının kurulmasını gerektiriyor. Hindistan hükümeti, endişeleri ele alarak ve uzman girdilerini birleştirerek, gelecek nesiller için sorumlu çevre uygulamalarını teşvik eden gerçekten etkili bir programın temelini atabilir.

‍